Even snel, tussen het werken door, bedacht ik mij om boodschappen te doen. Ken je dat wanneer je op lege maag boodschappen gaat doen, je ineens allemaal onnozele dingen in je winkelwagen stopt? Het was de bedoeling dat ik alleen een paar dingen ging halen, maar die paar dingen uitte zich in een volle kar. Nou ja, helemaal vol ook weer niet. Tegenwoordig is het nog wel een uitdaging om je kar vol te krijgen voor een redelijke prijs, maar dat is een verhaal voor een andere keer.
Terwijl ik met mijn (bijna) volle kar door een van de gangen loop, valt mijn oog op een verdwaalde reep chocolade van Raffaello. (Dit is overigens geen reclame..) Als vegetariër ben ik mij ontzettend bewust van mijn voeding en wil ik ook zoveel mogelijk plantaardig en zelfs veganistisch eten, maar als het gaat om chocolade is dat nog een enorme uitdaging. Vooral wanneer het van Raffaello is. Ik ken de chocolade alleen van de kokos-balletjes met zachte amandel crème, een krokante omhulsel en een amandel in het midden (krijg je al trek?), maar ik heb het nog nooit eerder in een chocoladereep gezien. Die gaat natuurlijk ook in de kar. Die moet ik proeven! En terwijl ik naar de kassa loop, bedenk ik mij het volgende:
Zelf had ik niet snel naar de gang van lekkernijen gelopen. Ik wil mezelf natuurlijk niet in verleiding brengen. Die reep chocolade van Raffaello had me niet opgevallen wanneer ik wel door die gang gelopen had, omdat ik dan waarschijnlijk ergens anders naar opzoek was geweest, of het had er allemaal uitgezien als hetzelfde, in een ander jasje. Je begrijpt vast wel wat ik bedoel. Het feit dat die reep verdwaald bij andere producten lag, zorgde ervoor dat ik het zag en het ook in mijn kar gooide. Eigenlijk is dat bij ons mensen soms ook wel een beetje zo.
Stel je eens voor dat je een kamer hebt met allemaal dezelfde soort mensen. Iedereen ziet er hetzelfde uit, iedereen spreekt dezelfde taal, iedereen heeft dezelfde geloofsovertuiging en iedereen gebruikt dezelfde soorten manieren. Als individu val je in zo een groep natuurlijk niet op. En soms kan dat erg fijn zijn, om je te kunnen mengen met gelijkgestemden, maar soms is het ook nodig om (net als de reep chocolade) anders te zijn dan alle anderen. Want wanneer je anders bent, val je op. En wanneer je opvalt, hebben mensen oog voor je. En wanneer mensen oog voor je hebben, ben je interessant. En wanneer je interessant bent, zijn mensen (vaak) alert op wat je te zeggen hebt of hoe je je uit naar anderen. Soms is het nodig om anders te zijn, zodat je opvalt en daardoor verandering kunt brengen. Vooral bij mensen die zich allemaal als elkaar gedragen. Dat is toch ook ontzettend saai?
Dus, conclusie van dit verhaal. Als jij je anders voelt dan de meeste mensen om je heen, een buitenbeetje bent, of wanneer je je niet kunt vinden in de interesses van leeftijdsgenoten of familieleden of wie dan ook, bedenk dan dat het misschien wel nodig is voor hen om iemand zoals jij in de omgeving te hebben. Je weet nooit watvoor veranderingen je teweeg kan brengen. Ondertussen heb ik de reep chocolade natuurlijk geproefd en ik moet je zeggen, het smaakt oké. Het overtreft de kokosballetjes niet. Maar hé! Het was het proberen waard. Het heeft in ieder geval mijn interesse opgewekt.